Murat Çorlu

Yıllardır pusuya yatmış, sessizce bekleyen terör belamız, sanki bittiğini sanmaya başladığımız bir dönemde, birden kendini hissettire hissettire yine geldi. Ve artık psikolojik baskının had safhaya çıktığı bir döneme kadar geldik. Son dönemlerdeki pervasızca saldırılar, tüm milletimizi çileden çıkarıyor. Ancak, bir dakika… Birşeyler garip gidiyor! Önce durup dururken(!) bir seçim arefesinde

Şöhretli Ramazan’ımızın ilk günleriydi. Ramazan’ı karşılamış olmamızın heyecanına, Klasik Türk Müziği’mizin çok değerli bestekârı Necip Gülses Beyefendi ve eşi, nâdîde ses sanatçımız Melihat Gülses Hanımefendi’lere iftara davet edilmemizin heyecanı da eklenince, o gün gerçekten bizim için daha günün ilk ışıklarıyla birlikte coşku doluydu. Kadîm dostum Recâi

Türk Telekomcuğumuz bir güzel uygulamasıyla daha bizi koruyarak, ünlü blog sitelerinden biri olan wordpress.com sitesini de kapatmış. Dünya çapında yüzbinlerce kullanıcısı olan, Türkiye’den de binlerce kullanıcının yazılarını paylaştığı site -henüz net sebebi öğrenemedim ancak- muhtemelen bloglardan birindeki hakaretler veya telif haklarına aykırı yayınlardan dolayı kapatılmış. Sebep her ne

5 ay önceydi. Bir öğle vakti, tüm korkularıma rağmen hala bir ümitle bekliyordum. Duymayı beklediğim cümleyi, duyduğumda bu kadar garipseyeceğimi hiç düşünememiştim. Demek ki duyacağımı sandığım şeye aslında ben de inanmıyormuşum, inanmak da istemiyormuşum. Tarihi bir andı şahit olduğum… Evet belki tarih kitapları yazmayacaktı ama muhakkak benim kitabımda kalın harflerle

Bilgisayar sahibi olduğum 15’li yaşlarıma dek tam bir televizyon delisiydim. O zamanlar, günde 10 saatten fazla bilfiil televizyon izlediğim çokça vakidir. Günlerimi özetlemek o zamanlar çok rahattı; sabah kalk, kahvaltı(televizyon karşısında), televizyon seyret, öğle yemeği (televizyon karşısında), televizyon seyret, akşam yemeği(televizyon karşısında), televizyon seyret, akşam yat… Bu

Dün, boş günümü değerlendirip, uzun zamandır yapmayı planladığım bir şey yaptım ve kadîm bir dostumla Eyüp Mezarlığı’nı ziyarete gittim. Uzunca bir süredir eski mezarlarımız ve mezartaşlarımız ilgimi çekmiş ve beni bu alanda bir şeyler araştırmaya sevketmişti. Eski mezartaşlarımızdaki o ince, hassas, sanatkâr ruh, toplumsal olarak ölüme o sıcak bakış,

Son yıla kadar Türk Telekom’un ADSL konusundaki atılımını hayretle ve ilgiyle takip ediyordum. Uzun zaman İnternete olan ilgisizliğimiz hızlıca bertaraf ediliyor gibiydi. Ama ne olduysa son zamanlarda birden bir gariplikler oldu. “Limitli İnternet” diye birşey bulundu ve herkese limitli internet dayatılmaya başlandı. “İnternet kullan ey halkım! Ama fazla saçma!

“Kendine site yapmak ne zormuş…” başlıklı yazım çok tuttu. Kendine site yapmak isteyen birkaç arkadaş yorum ve iletişim bölümlerinden “Abi ben de kendime site yapmak istiyorum, nasıl olacak bu iş” manasında mesajlar göndermeye başladılar. Bu durumda Google’ın suçu da var gerçi. Hala Google’da “Kendine site yapmak” diye aratınca

Çok değil daha 6-7 ay öncesine kadar Klasik Türk Müziği veya Türk Tasavvuf Müziği benim için birkaç dakikadan fazla tahammül edilemeyecek ve dinlenmesi zorunlu olduğunda hemen uyku moduna geçilecek müzik türleriydi. Klasik Müzik türünü de aynı potaya koyarak, bu müzikleri hayran hayran dinleyenlere ben de hayran hayran bakar, bazen kendimi

25 Haziran 1982 Cuma günü Sakarya’nın Sapanca ilçesinde dünyaya geldi. İlköğretim 1 ve 2. sınıfları Sapanca Kemalettin Sami Paşa İlkoğretim Okulu’nda okudu. İlköğretim 3-8. sınıfları Adapazarı Zübeyde Hanım İlköğretim Okulu’nda okudu. Lise’yi Adapazarı Atatürk Süper Lisesi’nde 2000 yılında bitirdi. Aynı yıl kaza eseri kazandığı Marmara

Siteyi yapmaya başlayalı 1 ay kadar oldu ancak ana sayfadan öteye geçemedim. Bu süreyi görüp burdan çok tembel olduğum anlaşılmasın zira insanın kendisine site yapması çok zormuş. Tabi zorluğun nedeni hep en güzelini yapmak istemekte. Hani müşteriye iş yaparken müşteri bildiği kadarıyla bir şablon önüne sürer, sen de onu yaparsın.

Sitemin gönlümden geçtiği şekilde webde olabilmesi için çabalıyorum. Fikirlerinize açığım…